تنها دلخوشی ام همان چند باریکه ی نور بود و می دانستم که آخر هیچ کدام مان در پایان این خط های درهم کف دستم و فال ته فنجان تو عاقبت به خیر نمی شویم. حالا تو باز بگو این باهار ما را چشم زدند...!